هیچ کس نمی خواهد بمیرد. حتی افرادی که می خواهند به بهشت بروند حاضر نیستند به خاطر آن بمیرند.
و همچنین مرگ مقصدی است که همه ی ما در آن شریک هستیم.
هیچکس تا به امروز از آن فرار نکرده است و باید هم چنین باشد.
چرا که مرگ بهترین ابتکار زندگی است او مامور تغییر آن است.
او افراد قدیمی را از صحنه پاک می کند تا راهی برای افراد جدید باز شود.
در حال حاضر فرد جدید شما هستید٬ البته نه خیلی دور از زمان حال٬ شما به آن فرد قدیمی تبدیل شده و می بایست که از صحنه پاک شوید.
متاسفم که انقدر دراماتیک صحبت کردم. اما این یک واقعیت است.
زمان شما محدود است٬ پس سعی نکنید زندگی فرد دیگری را انجام دهید.
به دام عقاید متعصبانه نیافتید چرا که زندگی کردن با نتایج عقاید دیگران است.
نگذارید صدای ناهنجار نظرات دیگران صدای شما را از بین ببرد و مهم تر از هر چیز دیگری٬ شجاعت آن را داشته باشید که دنبال آن چیزی که قلب و بینش تان می گوید بروید.
آنها یک جورایی همیشه می دانند که شما به دنبال چه چیزی هستید.
همه ی چیزهای دیگر در درجه دوم قرار دارند...

چقدر عجیبه : تا وقتی مریض نباشی کسی برات گل نمیاره و تا فریاد نزنی کسی به سویت باز نمیگرده تا گریه نکنی کسی نوازشت نمیکنه تا قصد رفتن نکنی کسی به دیدنت نمیاد و تا وقتی که نمیری کسی تو رو نمیبخشه

امشب در سر شوری دارم                 امشب در دل نوری دارم

باز امشب در اوج آسمانم                  رازی باشد با ستارگانم

امشب یکسر شور و شوقم                از این عالم گوئی دورم

از شادی پرگیرم که رسم به فلک        سرود هستی خوانم در بر هور ملک

در آسمانها غوغا فکنم                      سبو بریزم ساغر شکنم

امشب یکسر شوق شورم                 از این عالم گوئی دورم

با ماه پروین سخنی گویم                  و ز روی مه خود اثری جویم

جان یابم زین شبها                          جان یابم زین شبها

ماه و زهره را به طرب آرم                   وز خود بی خبرم زشعف دارم

نغمه ای بر لب ها                             نغمه ای بر لبها

Love مخفف عبارات

Lake of sorrow (درياچه ي غم)

Ocean of tears (اقيانوس اشك)

Valley of death (دره مرگ)

End of life (آخر زندگي)!

آدما از جنس برگند

گاهی سبزند

گاهی پاییزن و زردند

زمستون دیده نمیشن

تابستون سایبون سبزند

آدما خیلی قشنگن

حیف که هر لحظه یه رنگند..

گریــــــه شاید زبان ضعـــف باشد
شاید کودکــانه ، شاید بی غــرور
اما هر وقت گونه هــــایم خیس می شـــود
می فهمــــم نه ضعیفم ، نه کودکم ، بلکه پر از احساســـم …

زحمت دارد .... آدم بودن را میگویم

این را می شود از مترسک ها آموخت

آنها تمام عمر می ایستند تا آدم حسابشان کنند....